Bir Şairin Gölgesi'nden..

Sokakların en ücra köşesi kıskaca almış gibi

Sarmış gibi her yanımı..

Suskunluk muydu ağır gelen, yoksa vuslat mı?

Düşünürken attığım adımlar peşimde,

Ben düşüncelerimin peşinde..

Ağlak günlerimden bir hatıra bırakıyorum sana

Şiirine veda edemeyen şair misali; gölgede..

İnce bir ney sesi gibiydi gülüşün

Bir musiki makamında hastalığındı bakışların
Yandım, kavruldum..
Baktıkça doyamadığım gökkuşağı renklerin gitti
Yerini gölgenin siyahına bıraktı
Şimdi bu şiirin de bir rengi var artık;
''Sen siyahı..''

Gözyaşlarımın biriktiği yerler toprak kokuyor
Ayrılığın hediyesi bu denli sertken,
..nasıl barışırım hayatla?
Kalbim sanki aynı acıları tekrarlamayı seviyor
Halbuki bu duygudan mezun oldu yıllar önce
Hala kulaç atıyor ufka doğru mecburiyetle..

Şimdi yapılması gerek en güzel şey;
Susamak hasrete,
..ve öylece yaşamak sanırım..