Sıkıştırılmış Ego ve Bastırılmış Küstahlık

Herkes çok iyi biliyor bugünlerde. Kafalarda  yıkılmayan bir  tabu, düşüncelerde hep bir sinsilik. Bunları belli etmek istemiyorsanız, bir insanın gözlerinin içine uzun süre bakmayın. Zira ele veriyorsunuz kendinizi. Ya da gidin karıncaları incitin, çiçekleri ezin. Kendinizinden güçsüz şeyler bulun. İlla ego tatmin etmek istiyorsanız alternatif yöntemler var. Ancak, yapmaya üşendiğiniz şeyleri insanlara özendirmeyin. Sözüm ona, komik olmayın, küstah olmayın azizim.

Küstahlık en çok Necip Fazıl'a yakışır. Bırakın onda kalsın. Madem  Necip Fazıl dedik, efsaneleşmiş hikayelerinin birinden bahsedelim.

Rivayete göre Üstad bir gün arkadaşıyla lokantaya gider. Garson ne istemiştiniz diye sorar. Arkadaşının cevabı:

-Bana pilav üstü et getir.

Üstad da bunun üstüne:

-Bana da pilav getir. Ama üstüne etme der.

Sizler de nasihat verin, ama lütfen içine egolarınızı etmeyin. Yalan söylerken bile samimi olun. Bunu karşı tarafa hissettirin. Yalandan da olsa hissetsin!

Kuru duayı bırakın. Chesterfield'in da dediği gibi; 'Kelimeler düşüncemizin giyimleridir.'

Mesaj bilinç altınıza doğru yola çıktı. Birazdan beyninizde. Tatlı rüyalar..

Anlayacağın..

Bazı günler çok az uyuyor ve çok az yemek yiyorum
Hatta televizyonu bir aydır açmıyorum bile 
Kalın sayfalı bir kitap almıştım en son
O da rafta tozlanmış
Bir kitabın bitap düşüşü bu..
Nedense her şey gözüme bayat
Acı bile bayat, çayım bile bayat..
Farketmek uzun süren bir mağlubiyet
Bir savaşçının yorgun düşüşü bu..

İlkbahar ceketini giymiş gitmiş çoktan
Yaza bırakmış görevini
En zor zamanları bu olsa gerek yazın,
Hani kafesteki kuş özgürlüğünü ister ya;
Öyle istiyorum seni şu yaz akşamı
Öyle can atarak, öylesine can havliyle..

Ve bir sabah uyanıyorum
İlk dakikalar her şey normal
Hatta yüzümü yıkamayı bile ihmal etmiyorum.. 
Sonra uyku semesi gülüşlerini hatırlıyorum,
Bükülüyor boynum..
Günlerdir sulanmayan çiçekler gibi,
Salıveriyorum kolumu kanadımı..

Ah.. öyle özledim ki..
Yaptıklarımıza sevinmiyor, yapamadıklarımıza üzülüyorum
Bir zamanlar yanımda hissettiğim o tenin
Şimdi kilometrelerce uzakta olması ne vahim..
Ameliyat masasında eli kolu bağlı bir hastayı düşün
Ne farkım var ki ondan?
Ellerim serin..
Kalbimdeki neşter yaraları çok derin..

Bazen attığın o masum gülücükler, 

Yokluğunda daha masumlar
Sağolsun, karanlık her gece hatırlatıyor bunu bana
Ben de dayanamıyor kirletiyorum temiz yastığımı,
Yağmura eslik edercesine,

Küçük ve sessiz adımlarla..

Anlayacağın; yalandan iyiyim bu günlerde

Hani su çocukların kandığı yalanlar var ya;

İşte öyle..

Yarinin ne olacak diye soruyordun ya..

Sen gittin, yarımım simdi

Tüm yollar yarım..

Anlayacağın; tıkandım..

Ben.. Hiç..

Ben hiç güzel resim çizemedim

Resim çizerken bile engel oldu yollar

Ne gittim, ne de çizebildim..

Bir gökyüzü hayal etmiştim en son

Hala yarım, hala çizemedim..

Mutluluk, kağıttan ev yapmaya benzer derdi annem

Benim hiç kağıttan evim olmadı ki anne

Ben hiç çizemedim ki mutluluğu..

Zamana hiç ayak uyduramadım be anne

Hüzünlerimin bile modası geçmişti

Nasıl olsa döner dünya dedim

Elbiselerimin kibir kokusu içime sinmişti..

Acılarımı hep kardeş payı yaptım

Şiirlerime böldüm yarısını

Ne bir eksik, ne bir fazla

Hep ortak oldu şiirlerim bana..

Şimdi tutup da açığa vurursa denizlerim,

Korkma..

Gittikçe kaybolan bir hatıra gibi

Kutuplara çekilmeyecek anılarım..

Yüreğime Yerleşke Edenim

Doymanın ne olduğunu bilmeden

Bir gölge kadar yakınında olmak isterdim

Huzurun doruklarında olurdu bu beden

Yüreğime yerleşke edenim..

Sana güneşe benziyorsun diyemem,

Sana hakaret olur

Çünkü güneş sana benzer, ay tutulur

Gözlerinde hapis yatar onca senem..

Suskun olmak neye yarar ki

Cümleler beynimde çevreleşmişken..

Hem susturabilir misin ki bu deliyi

Sana meftun olmuş, delirmişken..

Hayaller arası yolculuğa çıkalım mı desem?

Kaptan ben, bekleyen sen..

İçimi ısıt hayallerinle desen,

Ve o anda dökülse kelimeler dilimden..

Bilmezdim ki kelimelerin yüreği ısıttığını

Sende öğrendim; yüreğime yerleşke edenim..

Yüreğim taşıp sel olacak, yüzeceksin

Anlamayacağım nasıl içime aktığını..

Son bir satır içine dert olacağım,

Hayallerime takılacaksın bela gibi

Bugün 'seni seviyorum' demeliyim aslında

Yarın baktığın yerlerde olamam belki..

Veda Busesi

Geldim, sen yoktun..

Seni beklerken geçirdiğim sensiz dakikalar

Öksüz gibi kaldım, yara üstüne yara soktun

Derdime derman olmadı yağmurlar..

Bir buhran evresi şimdi gönlümde

Takati kalmamış yıllara nispeten

Onca sancının hain çelmesinde

Neydi ki bu acımı dindirebilen?

Pembeliklere susadım bugün ben

Acı dökülmemiş, hüzne dûçar olmamışlarına

Çölleri önüme katmış, sana doymamışken

Alışamam artık olmazlarına, olamazlarına..

Sana ait tüm duyulara köleyim

İşte bu kadar alçalmış, biçâre ben..

Biçâre bana bırak da gözlerinde öleyim

Veda busemi göz bebeklerine koyarken..